کد مطلب:27802 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:260
من پسر دلاورْ مردِ بخشنده ام همان علی، نیكِ نیكو كردار شمشیرِ مجازات پیامبر خدا [و] در هر پیكار، آشكار كننده وحشت ها.[4]. عثمان، بیست و یك ساله بود و علی علیه السلام، به خاطر زنده نگه داشتن نام عثمان بن مظعون، او را چنین نامیده بود.[5]. 107. الأخبار الطِّوال - عبّاس علیه السلام خطاب به برادرانش عبد اللَّه و جعفر و عثمان، پسران علی علیه السلام كه مادر همه شان اُمّ البنین عامری از آل وحید بود -:جانم به فدایتان! جلو روید و از سرورتان حمایت كنید تا برای او بمیرید.[6]. 108. مقاتل الطالبیّین - به نقل از ضحاك مشرقی -: عباس علیه السلام به برادر تنی اش عبد اللَّه بن علی گفت: تو از من جلو بیفت تا [شهادت] تو را ببینم و اجر ببرم.[7].
عبد اللَّه و عثمان و جعفر، پسران علی علیه السلام از اُمّ البنین و كوچك تر از عباس علیه السلام بودند كه با امام حسین علیه السلام در كربلا شهید شدند.[1] چون دشمن به آنان امان داد، امامِ خود را وا ننهادند و او را ترك نكردند.[2] عبد اللَّه، بیست و پنج سال[3] داشت و هنگام شهادتش چنین رجز می خواند: